Testo di 'Collectezak' di Fons Jansen

"En toch, dames en heren, toch heb ik gedacht, ondanks al die verdeeldheid en
apartheid en gebrokenheid - of hoe je het wilt noemen - er moet ook iets zijn
waarvan je zegt: He, dat is nou positief, dat is een teken van hoop, dat
hebben al die kerkgenootschappen altijd samen gehad, dat heeft de brandstapel
en de beeldenstorm overleefd. Een soort oecumenish symbool. Ik ben op zoek
geweest in de kerkgeschiedenis en ik heb het gevonden ook. Ik vraag op dit
ogenblik in de voorstelling graag even uw welwillende aandacht voor de
plechtige opvoering van het oecumenisch symbool

Met zo'n belletje voor de slapers. Dat is voor de mensen die het niet
begrijpen. Schrik je wakker, hoor je ping ping, weet je gelijk waar het over
gaat. Weet u waarom die collectanten er altijd handschoenen bij aan hadden
Dat was voor de vingerafdrukken
Ik heb dit apparaat op de kop getikt bij een dominee, die heeft alle collectes
afgeschaft. Hij zei: dat gehengel, je vangt toch niks
Hij heeft nu een nieuw systeem, een tafeltje achter in de kerk met een schaal
erop en iedereen die binnenkomt moet een kwartje op de schaal werpen. Iedereen
doet dat ook. Er staat een controleur achter, wat wil je. Ene meneer van Dijk
Dat is nog een afgeschafte collectant. Zeer fanatiek. Laatst was er iemand die
geen kwartje op de schaal gooide, nou, die werd gelijk teruggeroepen: Psst
kwartje! Maar die man had een verontschuldiging: Ik kom alleen even de
huissleutel vragen aan mijn vrouw. Maar pas na de dienst, pas na afloop van de
kerkdienst verliet deze onverlaat de kerk. En meneer Van Dijk zag dat, greep
hem in zijn kraag en zei: Vuile oplichter, je bent komen bidden

O, die van Dijk, daar gaan verhalen over. Vroeger - toen er nog collectanten
waren - gingen de collectanten en hun dames ieder jaar een dagje uit. Nou ja
ze beheerden die collectegelden, daar maakten ze dan gelijk een potje van. En
dan gingen ze met het bootje van Volendam naar Marken. Das was telkenjare een
groot genoegen
Maar op een keer gebeurde er iets vreselijks, stel u dat voor. Het bootje was
net de haven van Volendam uit, kwam op volle zee, of er stak een storm op, een
noodweer brak uit, een ramp dreigde. Het Leger des Heils stond op het punt
koffie te zetten, zal ik maar zeggen. Een mevrouw raakte volslagen in paniek
en begon te roepen: Laten we dan toch iets godsdienstigs doen. En meneer van
Dijk pakte een schaal en ging ogenblikkelijk collecteren

Ik kan het ook niet laten om even rond te gaan. Maar de mensen willen altijd
weten waar het voor is, anders geven ze niks. Dan vragen ze: Is het voor de
slachtoffers van het communisme? Nee. Is het voor de slachtoffers van het
fascisme? Nee. Is het voor de slachtoffers van het christendom? Ja."