Testo di 'Oude buurt' di Gerard Cox

De huizen zijn nog net zo grauw als dat ze vroeger waren
De tuintjes net zo armetierig in het algemeen
Alleen de kruidenier is weg en niemand weet waarheen
Maar verder is er eig'lijk niets veranderd sinds de jaren
Dat ik dit allemaal bij name kende, steen voor steen

De buurt waar je geboren bent, die kun je nooit vergeten
Al raak je later nog zo afgetakeld en seniel
De kleuren van je kindertijd zijn in je huid gebeten
De straten van je jeugd laten hun stempel op je ziel

De vrouwen hebben nog die vaalheid van hun regenjassen
De mannen dragen 's zondags nog hun hemd over hun broek
De meisjes giechelen in de patatzaak op de hoek
Ze weten altijd nog precies waarvoor je op moet passen
Maar snappen niet, dat ik inmiddels heel wat anders zoek

De buurt waar je geboren bent, die kun je nooit vergeten
Al raak je later nog zo afgetakeld en seniel
De kleuren van je kindertijd zijn in je huid gebeten
De straten van je jeugd laten hun stempel op je ziel

In het plantsoentje staan nog steeds die verveloze banken
Daar horen de bejaarden, ditmaal zeven op een rij
Een oud-gebleven buurman knikt en glimlacht tegen mij
Ik lach terug en voel meteen de neiging om te janken
Alles is nog hetzelfde, maar ik hoor er niet meer bij

En toch loop ik te denken: "Waarom ben ik nou niet blij?"